Reconstruction:Old Dutch/wilken
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *wilkijan, ultimately related to Proto-Germanic *wolkn. Compare Old High German welkēn.
Verb
*wilken
Inflection
Conjugation of *wilken (weak class 1)
| infinitive | *wilken | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | *wilco, *wilcon | *wilkida |
| 2nd person singular | *wilkis | *wilkidos |
| 3rd person singular | *wilkit | *wilkida |
| 1st person plural | *wilcun | *wilkidon |
| 2nd person plural | *wilkit | *wilkidot |
| 3rd person plural | *wilcunt | *wilkidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | *wilke | *wilkidi |
| 2nd person singular | *wilkis | *wilkidis |
| 3rd person singular | *wilke | *wilkidi |
| 1st person plural | *wilkin | *wilkidin |
| 2nd person plural | *wilkit | *wilkidit |
| 3rd person plural | *wilkin | *wilkidin |
| imperative | present | |
| singular | *wilki | |
| plural | *wilkit | |
| participle | present | past |
| *wilkendi | *wilkit, *giwilkit | |