Reconstruction:Old English/behagian
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *bihagōn, equivalent to be- + *hagian.
Pronunciation
- IPA(key): /beˈxɑ.ɡi.ɑn/, [beˈhɑ.ɣi.ɑn]
Verb
*behagian
- to accommodate
- to beseem, suit, be fitting
Declension
Conjugation of *behagian (weak, class 2)
| infinitive | *behagian | *behagienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | *behagiġe | *behagode |
| second person singular | *behagast | *behagodest |
| third person singular | *behagaþ | *behagode |
| plural | *behagiaþ | *behagodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | *behagiġe | *behagode |
| plural | *behagiġen | *behagoden |
| imperative | ||
| singular | *behaga | |
| plural | *behagiaþ | |
| participle | present | past |
| *behagiende | (ġe)*behagod | |
Descendants
- Middle English: bihaȝien, bihaȝen