Reconstruction:Old English/wiþersprecan
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *wiþrasprekan, equivalent to wiþer- + sprecan.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌwi.θerˈspre.kɑn/, [ˌwi.ðerˈspre.kɑn]
Verb
*wiþersprecan
- to contradict
Conjugation
Conjugation of *wiþersprecan (strong, class V)
| infinitive | *wiþersprecan | *wiþersprecenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | *wiþersprece | *wiþerspræc |
| second person singular | *wiþerspricst | *wiþersprǣce |
| third person singular | *wiþerspricþ | *wiþerspræc |
| plural | *wiþersprecaþ | *wiþersprǣcon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | *wiþersprece | *wiþersprǣce |
| plural | *wiþersprecen | *wiþersprǣcen |
| imperative | ||
| singular | *wiþersprec | |
| plural | *wiþersprecaþ | |
| participle | present | past |
| *wiþersprecende | *wiþersprecen | |