Reconstruction:Proto-Celtic/monis
Proto-Celtic
Etymology
From Proto-Indo-European *mónis (“neck”). Compare Sanskrit मन्या (manyā, “nape of the neck”), Latin monīle (“necklace, collar”).[1]
Noun
*monis f
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | *monis | *monī | *monīs |
| vocative | *moni | *monī | *monīs |
| accusative | *monim | *monī | *monins |
| genitive | *moneis | *monyow | *monyom |
| dative | *monei | *monibom | *monibos |
| locative | *monei | *? | *? |
| instrumental | *monī | *monibim | *monibis |
Derived terms
Descendants
- Proto-Brythonic: *mun
- Old Irish: muin (“upper back”)
References
- ^ Matasović, Ranko (2009) “*moni-”, in Etymological Dictionary of Proto-Celtic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 9), Leiden: Brill, →ISBN, page 276