Reconstruction:Proto-Germanic/aftumô
Proto-Germanic
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɑɸ.tu.mɔːː/
Adjective
*aftumô (superlative *aftumistaz)[1]
Inflection
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | *aftumô | *aftumį̄ | *aftumô | *aftumaniz | *aftumīniz | *aftumōnō | |
| accusative | *aftumanų | *aftumīnų | *aftumô | *aftumanunz | *aftumīnunz | *aftumōnō | |
| genitive | *aftuminiz | *aftumīniz | *aftuminiz | *aftumanǫ̂ | *aftumīnǫ̂ | *aftumanǫ̂ | |
| dative | *aftumini | *aftumīni | *aftumini | *aftumammaz | *aftumīmaz | *aftumammaz | |
| instrumental | *aftuminē | *aftumīnē | *aftuminē | *aftumammiz | *aftumīmiz | *aftumammiz | |
Descendants
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*aftumōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 3