Reconstruction:Proto-Germanic/brakǭ
Proto-Germanic
Etymology
From *brekaną (“to break”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbrɑ.kɔ̃ː/
Noun
*brakǭ f[1]
Inflection
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | *brakǭ | *brakōniz |
| vocative | *brakǭ | *brakōniz |
| accusative | *brakōnų | *brakōnunz |
| genitive | *brakōniz | *brakōnǫ̂ |
| dative | *brakōni | *brakōmaz |
| instrumental | *brakōnē | *brakōmiz |
Descendants
- Proto-West Germanic: *brakā
- Old Norse: *braka
- Norwegian: brake
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*brakōn”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 54