Reconstruction:Proto-Germanic/durastudō
Proto-Germanic
Etymology
From *durz (“door”) + *stuþs (“post”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdu.rɑ.ˌstu.ðɔː/
Noun
*durastudō f[1]
Inflection
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | *durastudō | *durastudôz |
vocative | *durastudō | *durastudôz |
accusative | *durastudǭ | *durastudōz |
genitive | *durastudōz | *durastudǫ̂ |
dative | *durastudōi | *durastudōmaz |
instrumental | *durastudō | *durastudōmiz |
Descendants
- Old English: dūrustod
- Old Norse: durastoð, dyrastoð
- Icelandic: dyrastoð
References
- ^ Vladimir Orel (2003) “*dura-studō”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 79