Reconstruction:Proto-Germanic/glīmaną
Proto-Germanic
Etymology
A strong verb derived from Pre-Germanic *ǵʰleymós (“shine”), an extension of *ǵʰley-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɣliː.mɑ.nɑ̃/
Verb
- to shine
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *glīmō | *glīmaų | — | *glīmai | ? | |
| 2nd singular | *glīmizi | *glīmaiz | *glīm | *glīmazai | *glīmaizau | |
| 3rd singular | *glīmidi | *glīmai | *glīmadau | *glīmadai | *glīmaidau | |
| 1st dual | *glīmōz | *glīmaiw | — | — | — | |
| 2nd dual | *glīmadiz | *glīmaidiz | *glīmadiz | — | — | |
| 1st plural | *glīmamaz | *glīmaim | — | *glīmandai | *glīmaindau | |
| 2nd plural | *glīmid | *glīmaid | *glīmid | *glīmandai | *glīmaindau | |
| 3rd plural | *glīmandi | *glīmain | *glīmandau | *glīmandai | *glīmaindau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *glaim | *glimį̄ | ||||
| 2nd singular | *glaimt | *glimīz | ||||
| 3rd singular | *glaim | *glimī | ||||
| 1st dual | *glimū | *glimīw | ||||
| 2nd dual | *glimudiz | *glimīdiz | ||||
| 1st plural | *glimum | *glimīm | ||||
| 2nd plural | *glimud | *glimīd | ||||
| 3rd plural | *glimun | *glimīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *glīmandz | *glimanaz | ||||
Related terms
Descendants
- Proto-West Germanic: *glīman
- Old High German: *glīman
- Middle High German: glīmen
- Old High German: *glīman
- Old Norse: glíma
- Norwegian: glima
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*glīman-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 181
- ^ Vladimir Orel (2003) “*ᴣlīmanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[2], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 136