Reconstruction:Proto-Germanic/hummōną
Proto-Germanic
Etymology
Inherited from Proto-Indo-European *km̥H-néh₂-ti, probably onomatopoeic from a root *kemH- (“to hum”). Cognate with Lithuanian ki̇̀mti (“wheeze, become hoarse”), kimùs (“hoarse”), Proto-Slavic *čьmèľь (“bumblebee”), *komãrъ (“mosquito”).
Verb
*hummōną
- to hum
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *hummō | *hummǭ | — | *hummōi | ? | |
| 2nd singular | *hummōsi | *hummōs | *hummō | *hummōsai | *hummōsau | |
| 3rd singular | *hummōþi | *hummō | *hummōþau | *hummōþai | *hummōþau | |
| 1st dual | *hummōs | *hummōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *hummōþiz | *hummōþiz | *hummōþiz | — | — | |
| 1st plural | *hummōmaz | *hummōm | — | *hummōnþai | *hummōnþau | |
| 2nd plural | *hummōþ | *hummōþ | *hummōþ | *hummōnþai | *hummōnþau | |
| 3rd plural | *hummōnþi | *hummōn | *hummōnþau | *hummōnþai | *hummōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *hummōdǭ | *hummōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *hummōdēz | *hummōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *hummōdē | *hummōdēdī | ||||
| 1st dual | *hummōdēdū | *hummōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *hummōdēdudiz | *hummōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *hummōdēdum | *hummōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *hummōdēdud | *hummōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *hummōdēdun | *hummōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *hummōndz | *hummōdaz | ||||
Related terms
- *humelaz (“bumblebee”)
Descendants
- Proto-West Germanic: *hummōn
- Norwegian: humre (“whinny softly”)
Further reading
- Kroonen, Guus (2013) “*humela-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 255: “m. 'bumblebee'”