Reconstruction:Proto-Germanic/lukkōną
Proto-Germanic
Etymology
Unclear, possibly related to *leuganą (“to lie”), from Proto-Indo-European *lewgʰ-.[1]
Or possibly a zero-grade iterative related to Lithuanian lùnginti (“to allure”).[2]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈluk.kɔː.nɑ̃/
Verb
Inflection
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *lukkō | *lukkǭ | — | *lukkōi | ? | |
| 2nd singular | *lukkōsi | *lukkōs | *lukkō | *lukkōsai | *lukkōsau | |
| 3rd singular | *lukkōþi | *lukkō | *lukkōþau | *lukkōþai | *lukkōþau | |
| 1st dual | *lukkōs | *lukkōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *lukkōþiz | *lukkōþiz | *lukkōþiz | — | — | |
| 1st plural | *lukkōmaz | *lukkōm | — | *lukkōnþai | *lukkōnþau | |
| 2nd plural | *lukkōþ | *lukkōþ | *lukkōþ | *lukkōnþai | *lukkōnþau | |
| 3rd plural | *lukkōnþi | *lukkōn | *lukkōnþau | *lukkōnþai | *lukkōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *lukkōdǭ | *lukkōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *lukkōdēz | *lukkōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *lukkōdē | *lukkōdēdī | ||||
| 1st dual | *lukkōdēdū | *lukkōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *lukkōdēdudiz | *lukkōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *lukkōdēdum | *lukkōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *lukkōdēdud | *lukkōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *lukkōdēdun | *lukkōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *lukkōndz | *lukkōdaz | ||||
Descendants
References
- ↑ 1.0 1.1 Vladimir Orel (2003) “*lukkōjanan”, in A Handbook of Germanic Etymology[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 250
- ↑ 2.0 2.1 Kroonen, Guus (2013) “*luk(k)ōn-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[2], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 343