Reconstruction:Proto-Germanic/skittōną
Proto-Germanic
Etymology
From Pre-Germanic *skidnéh₂-, a zero-grade iterative from *skītaną (“to shit, defecate”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskit.tɔː.nɑ̃/
Verb
*skittōną
Inflection
The original paradigm consisted of two stem variants, singular *skitt- against non-singular *skit-.
| active voice | passive voice | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| present tense | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive | |
| 1st singular | *skittō | *skittǭ | — | *skittōi | ? | |
| 2nd singular | *skittōsi | *skittōs | *skittō | *skittōsai | *skittōsau | |
| 3rd singular | *skittōþi | *skittō | *skittōþau | *skittōþai | *skittōþau | |
| 1st dual | *skittōs | *skittōw | — | — | — | |
| 2nd dual | *skittōþiz | *skittōþiz | *skittōþiz | — | — | |
| 1st plural | *skittōmaz | *skittōm | — | *skittōnþai | *skittōnþau | |
| 2nd plural | *skittōþ | *skittōþ | *skittōþ | *skittōnþai | *skittōnþau | |
| 3rd plural | *skittōnþi | *skittōn | *skittōnþau | *skittōnþai | *skittōnþau | |
| past tense | indicative | subjunctive | ||||
| 1st singular | *skittōdǭ | *skittōdēdį̄ | ||||
| 2nd singular | *skittōdēz | *skittōdēdīz | ||||
| 3rd singular | *skittōdē | *skittōdēdī | ||||
| 1st dual | *skittōdēdū | *skittōdēdīw | ||||
| 2nd dual | *skittōdēdudiz | *skittōdēdīdiz | ||||
| 1st plural | *skittōdēdum | *skittōdēdīm | ||||
| 2nd plural | *skittōdēdud | *skittōdēdīd | ||||
| 3rd plural | *skittōdēdun | *skittōdēdīn | ||||
| present | past | |||||
| participles | *skittōndz | *skittōdaz | ||||
Descendants
- Old Norse: *skitta
- Faroese: skitta
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*skittōn-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 446