Reconstruction:Proto-Turkic/ūk
Proto-Turkic
Noun
*ūk
Declension
| singular 3) | |
|---|---|
| nominative | *ūk |
| accusative | *ūkug, *ūknï1) |
| genitive | *ūknuŋ |
| dative | *ūkka |
| locative | *ūkda |
| ablative | *ūkdan |
| allative | *ūkgaru |
| instrumental 2) | *ūkun |
| equative 2) | *ūkča |
| similative 2) | *ūklayu |
| comitative 2) | *ūklugu |
1) Originally used only in pronominal declension.
2) The original instrumental, equative, similative, and comitative cases have fallen into disuse in many modern Turkic languages.
3) Plurality in Proto-Turkic is disputed. See also the notes on the Proto-Turkic/Locative-ablative case and plurality page on Wikibooks.
2) The original instrumental, equative, similative, and comitative cases have fallen into disuse in many modern Turkic languages.
3) Plurality in Proto-Turkic is disputed. See also the notes on the Proto-Turkic/Locative-ablative case and plurality page on Wikibooks.
Descendants
- Oghuz:
- Old Anatolian Turkish:
- Ottoman Turkish: هوغ (huğ)
- Turkish: huğ
- Ottoman Turkish: هوغ (huğ)
- Turkmen: ūk (ūg-)
- Old Anatolian Turkish:
- Karluk:
- Karakhanid: اُوغْ (ūğ)
- Chagatai: [script needed] (uğ)
- Karakhanid: اُوغْ (ūğ)
- Siberian Turkic:
- Old Uyghur: 𐽰𐽳𐽲 (ʾwq /uġ/)
References
- Clauson, Gerard (1972) “”, in An Etymological Dictionary of pre-thirteenth-century Turkish, Oxford: Clarendon Press, →ISBN, →OCLC, page 76
- XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)[1] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1977