Reconstruction:Proto-West Germanic/bainabergu
Proto-West Germanic
Etymology
From *bain (“leg, bone”) + *bergu.
Noun
*bainabergu f
Inflection
| ō-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *bainabergu | |
| Genitive | *bainabergā | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *bainabergu | *bainabergō |
| Accusative | *bainabergā | *bainabergā |
| Genitive | *bainabergā | *bainabergō |
| Dative | *bainabergē | *bainabergōm, *bainabergum |
| Instrumental | *bainabergu | *bainabergōm, *bainabergum |
Descendants
- Old English: bānbeorg, bānberġe, bānġebeorg
- Old Saxon: bēnberga
- Old Dutch: bēnberga
- Old High German: beinberga
- Middle High German: beinberge
- German: Beinberge
- Middle High German: beinberge
- → Medieval Latin: bainberga, beinberga, bemberga, bagnberga