Reconstruction:Proto-West Germanic/dihtijan
Proto-West Germanic
Etymology
From *diht (“order, instruction”) + *-jan.
Verb
*dihtijan[1]
Inflection
| Class 1 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *dihtijan | |
| 1st sg. past | *dihtidā | |
| Infinitive | *dihtijan | |
| Genitive infin. | *dihtijannjas | |
| Dative infin. | *dihtijannjē | |
| Instrum. infin. | *dihtijannju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *dihtiju | *dihtidā |
| 2nd singular | *dihtisi | *dihtidēs, *dihtidōs |
| 3rd singular | *dihtiþi | *dihtidē, *dihtidā |
| 1st plural | *dihtijum | *dihtidum |
| 2nd plural | *dihtiþ | *dihtidud |
| 3rd plural | *dihtijanþ | *dihtidun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *dihtijē | *dihtidī |
| 2nd singular | *dihtijēs | *dihtidī |
| 3rd singular | *dihtijē | *dihtidī |
| 1st plural | *dihtijēm | *dihtidīm |
| 2nd plural | *dihtijēþ | *dihtidīd |
| 3rd plural | *dihtijēn | *dihtidīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *dihti | |
| Plural | *dihtiþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *dihtijandī | *dihtid |
Related terms
Descendants
- Old English: dihtan
- Old Frisian: dichta
- West Frisian: dichte
- Old Dutch: *dihten (and / or from *dihtōn)
- Old High German: tihten
- Middle High German: tihten, *dihten
- German: dichten
- Middle High German: tihten, *dihten
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 137: “PWGmc *dihtijan”