Reconstruction:Proto-West Germanic/fanþijō
Proto-West Germanic
Etymology
From *fanþan (“to walk”) + *-jō. Ultimately from Proto-Indo-European *pent- (“to pass, go”).
Noun
*fanþijō m[1]
Inflection
| Masculine an-stem | ||
|---|---|---|
| Singular | ||
| Nominative | *fanþijō | |
| Genitive | *fanþijini, *fanþijan | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | *fanþijō | *fanþijan |
| Accusative | *fanþijan | *fanþijan |
| Genitive | *fanþijini, *fanþijan | *fanþijanō |
| Dative | *fanþijini, *fanþijan | *fanþijum |
| Instrumental | *fanþijini, *fanþijan | *fanþijum |
Descendants
- Old English: fēþa
- Old Saxon: fendio
- Old Dutch: *fendo
- Old High German: fendo, fendeo
- Middle High German: vende
- Swabian: Fende
- Alemannic German: Fend
- Middle High German: vende
References
- ^ Ringe, Donald, Taylor, Ann (2014) The Development of Old English (A Linguistic History of English; 2), Oxford: Oxford University Press, →ISBN, page 141: “PWGmc *fanþijō”