Reconstruction:Proto-West Germanic/munikōn
Proto-West Germanic
Etymology
Verb
*munikōn
Inflection
| Class 2 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *munikōn | |
| 1st sg. past | *munikōdā | |
| Infinitive | *munikōn | |
| Genitive infin. | *munikōnijas | |
| Dative infin. | *munikōnijē | |
| Instrum. infin. | *munikōniju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *munikō | *munikōdā |
| 2nd singular | *munikōs | *munikōdēs, *munikōdōs |
| 3rd singular | *munikōþ | *munikōdē, *munikōdā |
| 1st plural | *munikōm | *munikōdum |
| 2nd plural | *munikōþ | *munikōdud |
| 3rd plural | *munikōnþ | *munikōdun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *munikō | *munikōdī |
| 2nd singular | *munikōs | *munikōdī |
| 3rd singular | *munikō | *munikōdī |
| 1st plural | *munikōm | *munikōdīm |
| 2nd plural | *munikōþ | *munikōdīd |
| 3rd plural | *munikōn | *munikōdīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *munikō | |
| Plural | *munikōþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *munikōndī | *munikōd |
Descendants
- Old English: munucian
- Old Saxon: *monikōn, *munikōn
- Old Dutch: *monikon, munikon
- Old High German: *munihōn
- Middle High German: münechen, munichen, münchen, munchen
- German: mönchen (obsolete)
- Middle High German: münechen, munichen, münchen, munchen