Reconstruction:Proto-West Germanic/slittjan
Proto-West Germanic
Etymology
From Proto-Germanic *slitjaną.
Verb
*slittjan
- to split up
Conjugation
| Class 1 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *slittjan | |
| 1st sg. past | *slittā | |
| Infinitive | *slittjan | |
| Genitive infin. | *slittjannjas | |
| Dative infin. | *slittjannjē | |
| Instrum. infin. | *slittjannju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *slittju | *slittā |
| 2nd singular | *slitisi | *slittēs, *slittōs |
| 3rd singular | *slitiþi | *slittē, *slittā |
| 1st plural | *slittjum | *slittum |
| 2nd plural | *slitiþ | *slittud |
| 3rd plural | *slittjanþ | *slittun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *slittjē | *slittī |
| 2nd singular | *slittjēs | *slittī |
| 3rd singular | *slittjē | *slittī |
| 1st plural | *slittjēm | *slittīm |
| 2nd plural | *slittjēþ | *slittīd |
| 3rd plural | *slittjēn | *slittīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *sliti | |
| Plural | *slitiþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *slittjandī | *slitt |