Reconstruction:Proto-West Germanic/stādigōn
Proto-West Germanic
Etymology
Derived from *stādig (“firm”) + *-ōn.
Verb
*stādigōn
Inflection
| Class 2 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *stādigōn | |
| 1st sg. past | *stādigōdā | |
| Infinitive | *stādigōn | |
| Genitive infin. | *stādigōnijas | |
| Dative infin. | *stādigōnijē | |
| Instrum. infin. | *stādigōniju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *stādigō | *stādigōdā |
| 2nd singular | *stādigōs | *stādigōdēs, *stādigōdōs |
| 3rd singular | *stādigōþ | *stādigōdē, *stādigōdā |
| 1st plural | *stādigōm | *stādigōdum |
| 2nd plural | *stādigōþ | *stādigōdud |
| 3rd plural | *stādigōnþ | *stādigōdun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *stādigō | *stādigōdī |
| 2nd singular | *stādigōs | *stādigōdī |
| 3rd singular | *stādigō | *stādigōdī |
| 1st plural | *stādigōm | *stādigōdīm |
| 2nd plural | *stādigōþ | *stādigōdīd |
| 3rd plural | *stādigōn | *stādigōdīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *stādigō | |
| Plural | *stādigōþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *stādigōndī | *stādigōd |
Descendants
- Old Frisian: stēdigia
- >? Old Saxon: *stādigōn, stēdigōn (could be a descendant from *stadigōn instead)
- Middle Low German: stâdigen, stêdigen
- >? Old Dutch: *stādigon, *stēdigon (could be a descendant from *stadigōn instead)
- Middle Dutch: stâdigen, stêdigen
- Dutch: stadigen, stedigen (obsolete)
- Middle Dutch: stâdigen, stêdigen
- Old High German: stātigōn
- Middle High German: stætigen, stētigen
- German: stätigen (obsolete)
- ⇒ German: bestätigen
- German: stätigen (obsolete)
- Middle High German: stætigen, stētigen