Reconstruction:Proto-West Germanic/waigrōn
Proto-West Germanic
Etymology
From *waigr (“resistant”) + *-ōn.[1]
Verb
*waigrōn
- to refuse
Inflection
| Class 2 weak | ||
|---|---|---|
| Infinitive | *waigrōn | |
| 1st sg. past | *waigrōdā | |
| Infinitive | *waigrōn | |
| Genitive infin. | *waigrōnijas | |
| Dative infin. | *waigrōnijē | |
| Instrum. infin. | *waigrōniju | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | *waigrō | *waigrōdā |
| 2nd singular | *waigrōs | *waigrōdēs, *waigrōdōs |
| 3rd singular | *waigrōþ | *waigrōdē, *waigrōdā |
| 1st plural | *waigrōm | *waigrōdum |
| 2nd plural | *waigrōþ | *waigrōdud |
| 3rd plural | *waigrōnþ | *waigrōdun |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | *waigrō | *waigrōdī |
| 2nd singular | *waigrōs | *waigrōdī |
| 3rd singular | *waigrō | *waigrōdī |
| 1st plural | *waigrōm | *waigrōdīm |
| 2nd plural | *waigrōþ | *waigrōdīd |
| 3rd plural | *waigrōn | *waigrōdīn |
| Imperative | Present | |
| Singular | *waigrō | |
| Plural | *waigrōþ | |
| Present | Past | |
| Participle | *waigrōndī | *waigrōd |
Descendants
- Old Frisian: weigeria
- Old Dutch: *weigeron
- Old High German: weigerōn, weigarōn
References
- ^ Kroonen, Guus (2013) “*waigra-”, in Etymological Dictionary of Proto-Germanic (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 11)[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 566: “*waigrōjan-”