Rokkeveen
Dutch
Etymology
First attested as ruckenuene in 1295. Potentially a compound of a first element derived from Middle Dutch ruuch (“rough, wild”) and vene (“peat bog, marsh”). Compare Roeven, Rouveen, Rucphen, Ruiven and Rukven.
Pronunciation
- Hyphenation: Rok‧ke‧veen
Proper noun
Rokkeveen n
References
- van Berkel, Gerard, Samplonius, Kees (2018) “rokkeveen”, in Nederlandse plaatsnamen verklaard[1] (in Dutch), Mijnbestseller.nl, →ISBN