Sleeuwijk

Dutch

Etymology

First attested as slewijck in 1268. Compound of dialectal slee (blunt, sour) or slee (blackthorn, Prunus spinosa) and wijk (village, settlement).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsleː.ʋɛi̯k/
  • Hyphenation: Sleeu‧wijk

Proper noun

Sleeuwijk n

  1. a village in Altena, North Brabant, Netherlands

Derived terms

  • Sleeuwijker
  • Sleeuwijks
  • De Werken en Sleeuwijk

References

  • van Berkel, Gerard, Samplonius, Kees (2018) Nederlandse plaatsnamen verklaard (in Dutch), Mijnbestseller.nl, →ISBN