Vergilianus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [wɛr.ɡɪ.liˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ver.d͡ʒi.liˈaː.nus]
Adjective
Vergiliānus (feminine Vergiliāna, neuter Vergiliānum); first/second-declension adjective
- of or belonging to the poet Virgil, Virgilian
- c. 35 CE – 100 CE, Quintilian, Instituto Oratoria 1.3.13:
- ‘habendumque in animo semper illud Vergilianum: adeo in teneris consuescere multum est.’
- ‘‘and we must never forget the words of Virgil, "So strong is custom formed in early years."’’
- ‘habendumque in animo semper illud Vergilianum: adeo in teneris consuescere multum est.’
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | Vergiliānus | Vergiliāna | Vergiliānum | Vergiliānī | Vergiliānae | Vergiliāna | |
| genitive | Vergiliānī | Vergiliānae | Vergiliānī | Vergiliānōrum | Vergiliānārum | Vergiliānōrum | |
| dative | Vergiliānō | Vergiliānae | Vergiliānō | Vergiliānīs | |||
| accusative | Vergiliānum | Vergiliānam | Vergiliānum | Vergiliānōs | Vergiliānās | Vergiliāna | |
| ablative | Vergiliānō | Vergiliānā | Vergiliānō | Vergiliānīs | |||
| vocative | Vergiliāne | Vergiliāna | Vergiliānum | Vergiliānī | Vergiliānae | Vergiliāna | |
Descendants
- English: Virgilian
- Italian: virgiliano
- Swedish: vergiliansk