Wæringwicscir
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwæː.rinɡ.wiːt͡ʃˌʃiːr/, [ˈwæː.riŋɡ.wiːt͡ʃˌʃiːr]
Proper noun
Wǣringwīċsċīr f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Wǣringwīċsċīr | — |
| accusative | Wǣringwīċsċīre | — |
| genitive | Wǣringwīċsċīre | — |
| dative | Wǣringwīċsċīre | — |
Descendants
- Middle English:
- English: Warwickshire
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “Wǣringwīċsċīr”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.