Wateringskant
Dutch
Etymology
Attested as Waterings Cant in 1680. Compound of watering (“drainage channel”) and kant (“side”).
Pronunciation
- Hyphenation: Wa‧te‧rings‧kant
Proper noun
Wateringskant n
References
- van Berkel, Gerard, Samplonius, Kees (2018) “wateringskant”, in Nederlandse plaatsnamen verklaard[1] (in Dutch), Mijnbestseller.nl, →ISBN