Wealhþeow

Old English

Etymology

From wealh (foreigner, slave, Celt) +‎ þēow (servant).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈwæ͜ɑlxˌθe͜oːw/, [ˈwæ͜ɑɫxˌθe͜oːw]

Proper noun

Wealhþēow f

  1. a Danish queen in the epic poem Beowulf

Declension

Dative singular Wealhþēon.

References