abacinans
Latin
Etymology
Present participle of abacinō.
Participle
abacināns (genitive abacinantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abacināns | abacinantēs | abacinantia | ||
| genitive | abacinantis | abacinantium | |||
| dative | abacinantī | abacinantibus | |||
| accusative | abacinantem | abacināns | abacinantēs abacinantīs |
abacinantia | |
| ablative | abacinante abacinantī1 |
abacinantibus | |||
| vocative | abacināns | abacinantēs | abacinantia | ||
1When used purely as an adjective.