abambulans
Latin
Etymology
Present active participle of abambulō (“go away, walk away”).
Participle
abambulāns (genitive abambulantis); third-declension one-termination participle
- going away, walking away, leaving, departing
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abambulāns | abambulantēs | abambulantia | ||
| genitive | abambulantis | abambulantium | |||
| dative | abambulantī | abambulantibus | |||
| accusative | abambulantem | abambulāns | abambulantēs abambulantīs |
abambulantia | |
| ablative | abambulante abambulantī1 |
abambulantibus | |||
| vocative | abambulāns | abambulantēs | abambulantia | ||
1When used purely as an adjective.