abantius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [aˈban.ti.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [aˈban.t̪͡s̪i.us]
Adjective
abantius (feminine abantia, neuter abantium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to the land of Abas, Abantian, that is Euboean (led by Abas, the Abantians or Abantes migrated to the island of Euboea)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abantius | abantia | abantium | abantiī | abantiae | abantia | |
| genitive | abantiī | abantiae | abantiī | abantiōrum | abantiārum | abantiōrum | |
| dative | abantiō | abantiae | abantiō | abantiīs | |||
| accusative | abantium | abantiam | abantium | abantiōs | abantiās | abantia | |
| ablative | abantiō | abantiā | abantiō | abantiīs | |||
| vocative | abantie | abantia | abantium | abantiī | abantiae | abantia | |
Related terms
- abantēus (“pertaining to Abas”, adjective)
- Abantiadēs (“male descendant of Abas”, noun)
- Abantias (“female descendant, land of Abas”, noun)
- Abas
References
- “abantius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abantius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.