abblandior

Latin

Etymology

ad- +‎ blandior

Pronunciation

Verb

abblandior (present infinitive abblandīrī, perfect active abblanditus sum); fourth conjugation, deponent

  1. to flatter
    • ca. 1620, Peter Mease, Adrastus Parentans sive Vindicta:
      Atheniensis, ut ferunt nostri patres factum, laborans mentis inopia atque opum, abblandiebatur sibi ut ditissimo, quod arbitratus navigia sit omnia ingressa portum sua: sed ubi sanus iterum factus, receperit animum prius vagum; ingratus aegre remedium morbi tulit.
      (please add an English translation of this quotation)
  2. to please

Conjugation

References

abblandior in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.