abdicans
Latin
Etymology
Present participle of abdicō.
Participle
abdicāns (genitive abdicantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abdicāns | abdicantēs | abdicantia | ||
| genitive | abdicantis | abdicantium | |||
| dative | abdicantī | abdicantibus | |||
| accusative | abdicantem | abdicāns | abdicantēs abdicantīs |
abdicantia | |
| ablative | abdicante abdicantī1 |
abdicantibus | |||
| vocative | abdicāns | abdicantēs | abdicantia | ||
1When used purely as an adjective.