abdicaturus
Latin
Etymology
Future active participle of abdicō.
Participle
abdicātūrus (feminine abdicātūra, neuter abdicātūrum); first/second-declension participle
- about to reject
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abdicātūrus | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra | |
| genitive | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūrī | abdicātūrōrum | abdicātūrārum | abdicātūrōrum | |
| dative | abdicātūrō | abdicātūrae | abdicātūrō | abdicātūrīs | |||
| accusative | abdicātūrum | abdicātūram | abdicātūrum | abdicātūrōs | abdicātūrās | abdicātūra | |
| ablative | abdicātūrō | abdicātūrā | abdicātūrō | abdicātūrīs | |||
| vocative | abdicātūre | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra | |