abdicaturus

Latin

Etymology

Future active participle of abdicō.

Participle

abdicātūrus (feminine abdicātūra, neuter abdicātūrum); first/second-declension participle

  1. about to reject

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abdicātūrus abdicātūra abdicātūrum abdicātūrī abdicātūrae abdicātūra
genitive abdicātūrī abdicātūrae abdicātūrī abdicātūrōrum abdicātūrārum abdicātūrōrum
dative abdicātūrō abdicātūrae abdicātūrō abdicātūrīs
accusative abdicātūrum abdicātūram abdicātūrum abdicātūrōs abdicātūrās abdicātūra
ablative abdicātūrō abdicātūrā abdicātūrō abdicātūrīs
vocative abdicātūre abdicātūra abdicātūrum abdicātūrī abdicātūrae abdicātūra