abdicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abdicō (resign, abdicate).

Participle

abdicātus (feminine abdicāta, neuter abdicātum); first/second-declension participle

  1. denied, refused, rejected, having been rejected.
  2. resigned, abdicated, having been resigned.
  3. abolished, having been abolished.
  4. disinherited, having been disinherited.
  5. renounced, having been renounced.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abdicātus abdicāta abdicātum abdicātī abdicātae abdicāta
genitive abdicātī abdicātae abdicātī abdicātōrum abdicātārum abdicātōrum
dative abdicātō abdicātae abdicātō abdicātīs
accusative abdicātum abdicātam abdicātum abdicātōs abdicātās abdicāta
ablative abdicātō abdicātā abdicātō abdicātīs
vocative abdicāte abdicāta abdicātum abdicātī abdicātae abdicāta