abdictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abdīcō.
Participle
abdictus (feminine abdicta, neuter abdictum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abdictus | abdicta | abdictum | abdictī | abdictae | abdicta | |
| genitive | abdictī | abdictae | abdictī | abdictōrum | abdictārum | abdictōrum | |
| dative | abdictō | abdictae | abdictō | abdictīs | |||
| accusative | abdictum | abdictam | abdictum | abdictōs | abdictās | abdicta | |
| ablative | abdictō | abdictā | abdictō | abdictīs | |||
| vocative | abdicte | abdicta | abdictum | abdictī | abdictae | abdicta | |
References
- "abdictus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)