abditivus

Latin

Etymology

From abdō (to remove, put away) +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

abditīvus (feminine abditīva, neuter abditīvum); first/second-declension adjective

  1. removed or separated from

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abditīvus abditīva abditīvum abditīvī abditīvae abditīva
genitive abditīvī abditīvae abditīvī abditīvōrum abditīvārum abditīvōrum
dative abditīvō abditīvae abditīvō abditīvīs
accusative abditīvum abditīvam abditīvum abditīvōs abditīvās abditīva
ablative abditīvō abditīvā abditīvō abditīvīs
vocative abditīve abditīva abditīvum abditīvī abditīvae abditīva

References

  • abditivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • abditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.