abditivus
Latin
Etymology
From abdō (“to remove, put away”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ab.dɪˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ab.d̪iˈt̪iː.vus]
Adjective
abditīvus (feminine abditīva, neuter abditīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abditīvus | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva | |
| genitive | abditīvī | abditīvae | abditīvī | abditīvōrum | abditīvārum | abditīvōrum | |
| dative | abditīvō | abditīvae | abditīvō | abditīvīs | |||
| accusative | abditīvum | abditīvam | abditīvum | abditīvōs | abditīvās | abditīva | |
| ablative | abditīvō | abditīvā | abditīvō | abditīvīs | |||
| vocative | abditīve | abditīva | abditīvum | abditīvī | abditīvae | abditīva | |
Related terms
References
- “abditivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abditivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.