abhibitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abhibeō.

Participle

abhibitus (feminine abhibita, neuter abhibitum); first/second-declension participle

  1. kept off

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abhibitus abhibita abhibitum abhibitī abhibitae abhibita
genitive abhibitī abhibitae abhibitī abhibitōrum abhibitārum abhibitōrum
dative abhibitō abhibitae abhibitō abhibitīs
accusative abhibitum abhibitam abhibitum abhibitōs abhibitās abhibita
ablative abhibitō abhibitā abhibitō abhibitīs
vocative abhibite abhibita abhibitum abhibitī abhibitae abhibita