abhibitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abhibeō.
Participle
abhibitus (feminine abhibita, neuter abhibitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abhibitus | abhibita | abhibitum | abhibitī | abhibitae | abhibita | |
| genitive | abhibitī | abhibitae | abhibitī | abhibitōrum | abhibitārum | abhibitōrum | |
| dative | abhibitō | abhibitae | abhibitō | abhibitīs | |||
| accusative | abhibitum | abhibitam | abhibitum | abhibitōs | abhibitās | abhibita | |
| ablative | abhibitō | abhibitā | abhibitō | abhibitīs | |||
| vocative | abhibite | abhibita | abhibitum | abhibitī | abhibitae | abhibita | |