abiciens
Latin
Etymology
Present participle of abiciō.
Participle
abiciēns (genitive abicientis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abiciēns | abicientēs | abicientia | ||
| genitive | abicientis | abicientium | |||
| dative | abicientī | abicientibus | |||
| accusative | abicientem | abiciēns | abicientēs abicientīs |
abicientia | |
| ablative | abiciente abicientī1 |
abicientibus | |||
| vocative | abiciēns | abicientēs | abicientia | ||
1When used purely as an adjective.