abiectans
Latin
Etymology
Present participle of abiectō.
Participle
abiectāns (genitive abiectantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abiectāns | abiectantēs | abiectantia | ||
| genitive | abiectantis | abiectantium | |||
| dative | abiectantī | abiectantibus | |||
| accusative | abiectantem | abiectāns | abiectantēs abiectantīs |
abiectantia | |
| ablative | abiectante abiectantī1 |
abiectantibus | |||
| vocative | abiectāns | abiectantēs | abiectantia | ||
1When used purely as an adjective.