abiectaturus
Latin
Etymology
Future active participle of abiectō.
Participle
abiectātūrus (feminine abiectātūra, neuter abiectātūrum); first/second-declension participle
- about to abandon
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abiectātūrus | abiectātūra | abiectātūrum | abiectātūrī | abiectātūrae | abiectātūra | |
| genitive | abiectātūrī | abiectātūrae | abiectātūrī | abiectātūrōrum | abiectātūrārum | abiectātūrōrum | |
| dative | abiectātūrō | abiectātūrae | abiectātūrō | abiectātūrīs | |||
| accusative | abiectātūrum | abiectātūram | abiectātūrum | abiectātūrōs | abiectātūrās | abiectātūra | |
| ablative | abiectātūrō | abiectātūrā | abiectātūrō | abiectātūrīs | |||
| vocative | abiectātūre | abiectātūra | abiectātūrum | abiectātūrī | abiectātūrae | abiectātūra | |