abiudykacja

See also: abiudykacją

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Medieval Latin abiudicātiō.[1][2] First attested in 1754–1770.[3]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.bju.dɘˈka.t͡sja/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: a‧biu‧dy‧ka‧cja

Noun

abiudykacja f

  1. (law) abjudication of someone's right of ownership (Is there an English equivalent to this definition?)
    Antonym: adiudykacja

Declension

Declension of abiudykacja
singular plural
nominative abiudykacja abiudykacje
genitive abiudykacji abiudykacji/abiudykacyj (archaic)
dative abiudykacji abiudykacjom
accusative abiudykację abiudykacje
instrumental abiudykacją abiudykacjami
locative abiudykacji abiudykacjach
vocative abiudykacjo abiudykacje
noun
adjectives

References

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “abiudykacja”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “abiudykacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  3. ^ “ABIUDYKACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 22 October 2014

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.