abjudicatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abjūdicō.

Participle

abjūdicātus (feminine abjūdicāta, neuter abjūdicātum); first/second-declension participle

  1. deprived

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abjūdicātus abjūdicāta abjūdicātum abjūdicātī abjūdicātae abjūdicāta
genitive abjūdicātī abjūdicātae abjūdicātī abjūdicātōrum abjūdicātārum abjūdicātōrum
dative abjūdicātō abjūdicātae abjūdicātō abjūdicātīs
accusative abjūdicātum abjūdicātam abjūdicātum abjūdicātōs abjūdicātās abjūdicāta
ablative abjūdicātō abjūdicātā abjūdicātō abjūdicātīs
vocative abjūdicāte abjūdicāta abjūdicātum abjūdicātī abjūdicātae abjūdicāta