abjudicatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abjūdicō.
Participle
abjūdicātus (feminine abjūdicāta, neuter abjūdicātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abjūdicātus | abjūdicāta | abjūdicātum | abjūdicātī | abjūdicātae | abjūdicāta | |
| genitive | abjūdicātī | abjūdicātae | abjūdicātī | abjūdicātōrum | abjūdicātārum | abjūdicātōrum | |
| dative | abjūdicātō | abjūdicātae | abjūdicātō | abjūdicātīs | |||
| accusative | abjūdicātum | abjūdicātam | abjūdicātum | abjūdicātōs | abjūdicātās | abjūdicāta | |
| ablative | abjūdicātō | abjūdicātā | abjūdicātō | abjūdicātīs | |||
| vocative | abjūdicāte | abjūdicāta | abjūdicātum | abjūdicātī | abjūdicātae | abjūdicāta | |