ablacuatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of ablacuō.
Participle
ablacuātus (feminine ablacuāta, neuter ablacuātum); first/second-declension participle
- alternative form of ablaqueātus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ablacuātus | ablacuāta | ablacuātum | ablacuātī | ablacuātae | ablacuāta | |
| genitive | ablacuātī | ablacuātae | ablacuātī | ablacuātōrum | ablacuātārum | ablacuātōrum | |
| dative | ablacuātō | ablacuātae | ablacuātō | ablacuātīs | |||
| accusative | ablacuātum | ablacuātam | ablacuātum | ablacuātōs | ablacuātās | ablacuāta | |
| ablative | ablacuātō | ablacuātā | ablacuātō | ablacuātīs | |||
| vocative | ablacuāte | ablacuāta | ablacuātum | ablacuātī | ablacuātae | ablacuāta | |