ablatyw
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin ablativus. First attested in 1700.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /aˈbla.tɘf/
Audio: (file) - Rhymes: -atɘf
- Syllabification: a‧bla‧tyw
Noun
ablatyw m inan
Declension
Declension of ablatyw
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ablatyw | ablatywy |
| genitive | ablatywu | ablatywów |
| dative | ablatywowi | ablatywom |
| accusative | ablatyw | ablatywy |
| instrumental | ablatywem | ablatywami |
| locative | ablatywie | ablatywach |
| vocative | ablatywie | ablatywy |
Derived terms
adjective
Related terms
adverb
nouns
References
Further reading
- ablatyw in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “ablatyw”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “ablatyw”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 2
- ablatyw in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego