ablutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abluō.

Participle

ablūtus (feminine ablūta, neuter ablūtum); first/second-declension participle

  1. cleansed, purified

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ablūtus ablūta ablūtum ablūtī ablūtae ablūta
genitive ablūtī ablūtae ablūtī ablūtōrum ablūtārum ablūtōrum
dative ablūtō ablūtae ablūtō ablūtīs
accusative ablūtum ablūtam ablūtum ablūtōs ablūtās ablūta
ablative ablūtō ablūtā ablūtō ablūtīs
vocative ablūte ablūta ablūtum ablūtī ablūtae ablūta

References

  • ablutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ablutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.