ablutus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abluō.
Participle
ablūtus (feminine ablūta, neuter ablūtum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ablūtus | ablūta | ablūtum | ablūtī | ablūtae | ablūta | |
| genitive | ablūtī | ablūtae | ablūtī | ablūtōrum | ablūtārum | ablūtōrum | |
| dative | ablūtō | ablūtae | ablūtō | ablūtīs | |||
| accusative | ablūtum | ablūtam | ablūtum | ablūtōs | ablūtās | ablūta | |
| ablative | ablūtō | ablūtā | ablūtō | ablūtīs | |||
| vocative | ablūte | ablūta | ablūtum | ablūtī | ablūtae | ablūta | |
References
- “ablutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- ablutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.