abnuiturus
Latin
Etymology
Future active participle of abnuō.
Participle
abnuitūrus (feminine abnuitūra, neuter abnuitūrum); first/second-declension participle
- about to deny
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abnuitūrus | abnuitūra | abnuitūrum | abnuitūrī | abnuitūrae | abnuitūra | |
| genitive | abnuitūrī | abnuitūrae | abnuitūrī | abnuitūrōrum | abnuitūrārum | abnuitūrōrum | |
| dative | abnuitūrō | abnuitūrae | abnuitūrō | abnuitūrīs | |||
| accusative | abnuitūrum | abnuitūram | abnuitūrum | abnuitūrōs | abnuitūrās | abnuitūra | |
| ablative | abnuitūrō | abnuitūrā | abnuitūrō | abnuitūrīs | |||
| vocative | abnuitūre | abnuitūra | abnuitūrum | abnuitūrī | abnuitūrae | abnuitūra | |
References
- “abnuiturus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abnuiturus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.