abnuitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of abnuō.
Participle
abnuitus (feminine abnuita, neuter abnuitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abnuitus | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | |
| genitive | abnuitī | abnuitae | abnuitī | abnuitōrum | abnuitārum | abnuitōrum | |
| dative | abnuitō | abnuitae | abnuitō | abnuitīs | |||
| accusative | abnuitum | abnuitam | abnuitum | abnuitōs | abnuitās | abnuita | |
| ablative | abnuitō | abnuitā | abnuitō | abnuitīs | |||
| vocative | abnuite | abnuita | abnuitum | abnuitī | abnuitae | abnuita | |