abominandus
Latin
Etymology
Future passive participle of abōminō and abōminor.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.boː.mɪˈnan.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.bo.miˈnan̪.d̪us]
Participle
abōminandus (feminine abōminanda, neuter abōminandum); first/second-declension participle
- which is to be deprecated or abhorred
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | abōminandus | abōminanda | abōminandum | abōminandī | abōminandae | abōminanda | |
| genitive | abōminandī | abōminandae | abōminandī | abōminandōrum | abōminandārum | abōminandōrum | |
| dative | abōminandō | abōminandae | abōminandō | abōminandīs | |||
| accusative | abōminandum | abōminandam | abōminandum | abōminandōs | abōminandās | abōminanda | |
| ablative | abōminandō | abōminandā | abōminandō | abōminandīs | |||
| vocative | abōminande | abōminanda | abōminandum | abōminandī | abōminandae | abōminanda | |
References
- “abominandus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- abominandus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.