abominans
Latin
Etymology
Present participle of abōminor.
Participle
abōmināns (genitive abōminantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | abōmināns | abōminantēs | abōminantia | ||
| genitive | abōminantis | abōminantium | |||
| dative | abōminantī | abōminantibus | |||
| accusative | abōminantem | abōmināns | abōminantēs abōminantīs |
abōminantia | |
| ablative | abōminante abōminantī1 |
abōminantibus | |||
| vocative | abōmināns | abōminantēs | abōminantia | ||
1When used purely as an adjective.