abrenuncjacja

See also: abrenuncjacją

Polish

Alternative forms

Etymology

Learned borrowing from Latin abrenūntiātiō.[1] First attested in 1641–1653.[2]

Pronunciation

  • IPA(key): /a.brɛ.nunˈt͡sja.t͡sja/
  • Rhymes: -at͡sja
  • Syllabification: a‧bre‧nun‧cja‧cja

Noun

abrenuncjacja f

  1. (obsolete) abrenunciation, renunciation; repudiation
    Synonym: zrzeczenie się

Declension

Declension of abrenuncjacja
singular plural
nominative abrenuncjacja abrenuncjacje
genitive abrenuncjacji abrenuncjacji/abrenuncjacyj (archaic)
dative abrenuncjacji abrenuncjacjom
accusative abrenuncjację abrenuncjacje
instrumental abrenuncjacją abrenuncjacjami
locative abrenuncjacji abrenuncjacjach
vocative abrenuncjacjo abrenuncjacje
nouns
verb

References

  1. ^ J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abrenuncjacja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 3
  2. ^ Wiesław Morawski (20.11.2019) “ABRENUNCJACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.