absilio
Latin
Etymology
From ab- (“from, away from”) + saliō (“jump, bound; spring forth”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [apˈsɪ.li.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [abˈsiː.li.o]
Verb
absiliō (present infinitive absilīre, perfect active absiliī or absiluī or absilīvī); fourth conjugation, no supine stem, impersonal in the passive
Conjugation
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | absiliō | absilīs | absilit | absilīmus | absilītis | absiliunt | ||||||
| imperfect | absiliēbam | absiliēbās | absiliēbat | absiliēbāmus | absiliēbātis | absiliēbant | |||||||
| future | absiliam | absiliēs | absiliet | absiliēmus | absiliētis | absilient | |||||||
| perfect | absiliī, absiluī, absilīvī |
absiliistī, absiluistī, absilīvistī |
absiliit, absiluit, absilīvit |
absiliimus, absiluimus, absilīvimus |
absiliistis, absiluistis, absilīvistis |
absiliērunt, absiliēre, absiluērunt, absiluēre, absilīvērunt, absilīvēre | |||||||
| pluperfect | absilieram, absilueram, absilīveram |
absilierās, absiluerās, absilīverās |
absilierat, absiluerat, absilīverat |
absilierāmus, absiluerāmus, absilīverāmus |
absilierātis, absiluerātis, absilīverātis |
absilierant, absiluerant, absilīverant | |||||||
| future perfect | absilierō, absiluerō, absilīverō |
absilieris, absilueris, absilīveris |
absilierit, absiluerit, absilīverit |
absilierimus, absiluerimus, absilīverimus |
absilieritis, absilueritis, absilīveritis |
absilierint, absiluerint, absilīverint | |||||||
| passive | present | — | — | absilītur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | absiliēbātur | — | — | — | |||||||
| future | — | — | absiliētur | — | — | — | |||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | absiliam | absiliās | absiliat | absiliāmus | absiliātis | absiliant | ||||||
| imperfect | absilīrem | absilīrēs | absilīret | absilīrēmus | absilīrētis | absilīrent | |||||||
| perfect | absilierim, absiluerim, absilīverim |
absilierīs, absiluerīs, absilīverīs |
absilierit, absiluerit, absilīverit |
absilierīmus, absiluerīmus, absilīverīmus |
absilierītis, absiluerītis, absilīverītis |
absilierint, absiluerint, absilīverint | |||||||
| pluperfect | absiliissem, absiluissem, absilīvissem |
absiliissēs, absiluissēs, absilīvissēs |
absiliisset, absiluisset, absilīvisset |
absiliissēmus, absiluissēmus, absilīvissēmus |
absiliissētis, absiluissētis, absilīvissētis |
absiliissent, absiluissent, absilīvissent | |||||||
| passive | present | — | — | absiliātur | — | — | — | ||||||
| imperfect | — | — | absilīrētur | — | — | — | |||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | absilī | — | — | absilīte | — | ||||||
| future | — | absilītō | absilītō | — | absilītōte | absiliuntō | |||||||
| passive | future | — | — | absilītor | — | — | — | ||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | absilīre | absilīrī | absiliēns | — | |||||||||
| future | — | — | — | absiliendum, absiliundum | |||||||||
| perfect | absiliisse, absiluisse, absilīvisse |
— | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| absiliendī | absiliendō | absiliendum | absiliendō | — | — | ||||||||
Related terms
References
- “absilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- absilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.