acarnanicus
Latin
Etymology
Derived from Ancient Greek Ἀκαρνανία (Akarnanía) + -icus (“of”, “pertaining to”, adjective-forming suffix)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [a.karˈnaː.nɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [a.karˈnaː.ni.kus]
Adjective
acarnānicus (feminine acarnānica, neuter acarnānicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | acarnānicus | acarnānica | acarnānicum | acarnānicī | acarnānicae | acarnānica | |
| genitive | acarnānicī | acarnānicae | acarnānicī | acarnānicōrum | acarnānicārum | acarnānicōrum | |
| dative | acarnānicō | acarnānicae | acarnānicō | acarnānicīs | |||
| accusative | acarnānicum | acarnānicam | acarnānicum | acarnānicōs | acarnānicās | acarnānica | |
| ablative | acarnānicō | acarnānicā | acarnānicō | acarnānicīs | |||
| vocative | acarnānice | acarnānica | acarnānicum | acarnānicī | acarnānicae | acarnānica | |
References
- “acarnanicus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- acarnanicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.